Jong en onbezonnen – Column uit de raad

De studententijd, de mooiste tijd van je leven. Maar toch las ik laatst een artikel dat een groeiende groep jongvolwassenen last heeft van eenzaamheid, stress en prestatiedruk. Eén op de zes (!) denkt zelfs wel eens aan zelfdoding. Dat is voor veel mensen even schrikken, maar toch herken ik dat geluid ook uit mijn omgeving. We maken ons grote zorgen over straks. De opstapeling van crisis op crisis met een uitzichtloze toekomst wordt gewoon te veel.

We leven in een maatschappij die zegt: alles is mogelijk, je kan alles bereiken als je maar je best doet. De druk is enorm. We moeten te véél. Zoals naar het hbo en ‘liever niet’ het mbo. Na een hele dag school, moeten we naar voetbal, bijles en ook een beetje bijverdienen. We moeten constant aan staan en op social media laten zien hoe geweldig ons leven is. Doe je dat niet, dan val je uit de boot en ben je het buitenbeentje.

Laatst stond ik in café ‘De Vrije Handel’, tot ik door iemand werd herkend. “Jij bent toch die jongen van de politiek?”. “Ja, hoezo?” antwoordde ik. “Ik ben een echte Ouderkerker. Ik wil graag in dit dorp blijven wonen, maar het lukt gewoon niet”. Toen dacht ik, wat voor dorp willen we zijn? Een dorp dat zijn identiteit verliest omdat de jongeren die hier opgroeien niet kunnen blijven?

“Maar Brian, hoe wil je dat oplossen?” Daarvoor zijn politieke, eerlijke en voornamelijk verregaande ambities nodig op gebied van zekerheid, wonen en klimaat. Daarnaast roep ik op om te stoppen met de termen hoog en laag. Laten we kijken naar wat iemand wil en kan. En ouders, vraag eens aan je kind hoe die de prestatiedruk ervaart. Onze jeugd heeft de toekomst.